Oby nie wypaść z rytmu, oby ciągle biec....

Ewa umiliła mi dziś wieczór. Nie pozwoliła się zatrzymać i dociągnęła do końca. 

W zamian dostałam wielką dawkę endorfin i satysfakcje.
Mimo, iż są momenty, gdy jej nienawidzę, gdy krzyczę i

 chcę odejść, to i tak zawsze zostaję.

I tak 3x w tygodniu.

Szczęśliwa!

 

 Chyba gdzieś tu odnajduje swoje szczęście.

 Może to popycha mnie do tego, by otwierać rano oczy?

 W zeszłym tygodniu

namówiłam mamę na bieganie, tata również wrócił na ścieżkę i ze mną trenuje, 

ponieważ zapisałam go na półmaraton!

Siostra ze mną ćwiczy, oczywiście jeszcze nie wszystko potrafi zrobić, ale sam fakt, 

że jest w ruchu już mnie cieszy. Pies biega ze mną, więc ciągłą dawkę ruchu ma zapewnioną.

 Mam nadzieje, że w końcu wszyscy poczują się dobrze.

Starałam się jeszcze brata namówić, ale za szybko się zniechęcił. A szkoda, bo dobry by z niego był biegacz.

Rodzinne są u nas wielkie łydki, więc szkoda by to było zmarnować.

 Nie przestawaj, nie poddawaj się!
Oby nie wypaść z rytmu, oby ciągle biec....